Szonowice

Początki miejscowości sięgają XIV wieku. Na temat właścicieli Szonowic zachowało się niewiele informacji. W dokumencie z 1573r. zatwierdzającym herb Jana Geraltowskiego z Gierałtowic wymieniony był Maciej z Szonowic. W 1614r. Helena Nass z Grabowa sprzedała Janowi Welczkowi z Wielkiego Dębieńska połowę Szonowic koło Raciborza. Druga połowa tej miejscowości należała w latach dwudziestych i trzydziestych XVII w. do Henryka von Nass, asesora sadu ziemskiego księstwa opolsko – raciborskiego. W dokumentach morawskich z 1619 roku występował również Piotr Mozurowski z Szonowic, do którego musiał należeć jakiś majątek w wiosce. W latach 1649-1665 właścicielem Szonowic był hrabia Ferdynand Leopold von Oppersdorff (ur.1628r., zm.1677r.), od którego miejscowość odkupiła Elżbieta, córka Samuela Lassoty ze Steblowa, żona Adama Lichnowskiego (zm. przed 1672r.). W XIX w. majątek w Szonowicach należał do rodziny von Selchow. W 1886r. właścicielką dóbr o powierzchni 343ha była Pani Sophie von Selchow, z domu von Watzdorf. Następnie posiadłość należała do Karla von Wrochem-Gellhorn i Olgi z domu von Selchow, wymieniany w księgach adresowych z lat 1905-1921. Według ksiąg adresowych z 1930 i 1937r. właścicielką majątku liczącego 343 i 252ha była Pani Hertha Willich z domu von Selchow. Po drugiej wojnie światowej w znacjonalizowanych dobrach urządzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. Pałac rodziny von Selchow przeznaczono na biura i mieszkania. Po upadku PGR-u majątkiem zarządzały kolejne agendy państwowe: Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa i Agencja Nieruchomości Rolnych. Obecnie dawna rezydencja w dalszym ciągu pełni funkcję budynku mieszkalnego. Pałac otacza niewielki, zaniedbany park krajobrazowy, bliżej głównej ulicy Szonowic znajdują się budynki gospodarcze.

Pałac

Zbudowany przez rodzinę von Selchow w 1870r. Budynek murowany z cegły, potynkowany, wzniesiony na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, nakryty dachem czterospadowym wykonanym z papy. Fasada pięcioosiowa, z centralnym ryzalitem, mieszczącym główne wejście, poprzedzone niewielkim tarasem ze schodami. W jednej z elewacji bocznych parterowy sześciokątny ryzalit, zwieńczony balkonem. Elewacje pierwotnie ozdabiało boniowanie pasowe i gzymsy nadokienne, zniszczone w trakcie remontów w drugiej połowie XX wieku.

herb rodu Karla von Wrochem-Gellhorna

Położenie

wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Rudnik. Miejscowość znajduje się w środkowo-północnej części gminy. Jej powierzchnia wynosi 4,71 km², liczy ok. 300 mieszkańców. Miejscowość stanowi jednostkę pomocniczą gminy: sołectwo Szonowice, w którego skład nie wchodzi już żadna inna miejscowość. Układ wsi stanowi pięć ulic: Konopnickiej, Obrońców Pokoju, Słowackiego, Wiosenna i Wygon.

embedgooglemap.net

Historia

Po raz pierwszy wzmiankowana w 1350 roku(Schenwitz), jako Schonowitz pojawia się w 1531 roku. W 1573 roku jako lennik wymieniony Maciej z Szonowic. Na przełomie XVI/XVII wieku należała do rodziny von Nass. W 1614 roku Helena von Nass z Grabowa sprzedała połowę wsi Janowi Welczkowi z Wielkiego Dębieńska. W latach 30-40tych XVII wieku pozostała część wsi należała do Heinricha von Nass, asesora sądu ziemskiego księstwa opolsko-raciborskiego. W 1619 roku część gruntów we wsi posiadał Piotr Mazurowski piszący się z Szonowic. W 1649-1665 właścicielem wsi był Ferdinand Leopold hrabia von Oppersdorff(*1628-+1677). Od hrabiego majątek zakupiła Elżbieta, córka Samuela Lassoty ze Steblowa, żona Adama Lichnowskiego(zm. przed 1672r.). W 1819 roku majątek w posiadaniu starosty von Beym, od którego w 1820 roku dobra zakupił szambelan Eduard von Selchow. W 1843 roku właścicielem majątku był Aloysius Dionysius Ottow, od 1859 roku majątek w posiadaniu niejakiego Webera, później do rodziny Walter. Ponownie w rękach rodu von Selchow. W 1886 roku właścicielką była Sophie von Selchow, z domu von Watzdorf. Kolejnym właścicielem był Karl von Wrochem-Gellhorn i Olga von Selchow. W latach 1930 i 1937 właścicielką była Hertha Willich, z domu von Selchow. Karl von Wrochem-Gellhorn był synem Marii von Wrochem i majora Paula von Gellhorn z Legnicy. Był siostrzeńcem zmarłego bezpotomnie w 1870 roku Ludwika von Wrochem z Dolędzina. Jako 16 letni młodzieniec po odziedziczeniu majątku po wuju uzyskał zgodę na połączenie nazwisk, nazywając się od 1870 roku von Wrochem-Gellhorn. Dosłużył się stopnia generała-majorvva. Zmarł w 1945 roku w Dolędzinie i tam został pochowany. Linia ta wymarła po 1945 roku.